Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Aerides taeniale Lindl, 1833., Aerides carnosa Griff, 1851., Doritis taenialis (Lindl.). J.D. Hook, 1890., Kingiella taenialis (Lindl.) Rolfe, 1917., Biermannia taenialis (Lindl.) Tang i Wang, 1951., Kingidium taeniale (Lindl.) P.F. Hunt, 1970., Polychilos taenialis(Lindl.)         © Foto: epicphals.                                     Shim, 1982.

Odmiany: brak

W roku 1986 Erick Christenson oraz Udai C. Pradhan sklasyfikowali tę niewielką ćmówkę jako przedstawiciela rodzaju Phalaenopsis. Nazwę gatunkową storczyk ten zawdzięcza jednak Johnowi Lindleyowi, który w roku 1833, w Indian Orchid, opublikował na jej temat pierwszą wzmiankę. Uwagę jego przykuły wówczas charakterystyczne, płaskie niczym tasiemki korzenie storczyka. Lindley uznał najwyraźniej, że łacińskie słowo taenialis, czyli podobny do tasiemki doskonale scharakteryzuje opisywaną ćmówkę.

 Występowanie: Phalaenopsis taenialis jest chłodno/ciepłolubnym epifitem porastającym gałęzie drzew wschodniej i zachodniej części Himalajów, stanu Asam (północno-wschodnie Indie), Nepalu, Bhutanu, stanu Sikkim (Indie), południowej części Chin oraz Myanmaru. Zwykle natknąć się na niego można na poziomie od 1000 do 2500 metrów nad poziomem morza.

 Opis: Niewielkie kwiaty, o średnicy 1,5 – 2 cm pojawiają się na zwieszających się pędach kwiatowych (ok. 10 cm), od wiosny do wczesnego lata i zwykle jest ich 6 do 8. Nie wydzielają one żadnego, wyczuwalnego zapachu i pozostają na roślinie od 15 do 25 dni. Bladoróżową barwę płatków przełamuje nieco intensywniejszy, ciemnoróżowy kolor warżki. Kwiaty otwierają się szeroko i jedynie końcówki płatków okółka zewnętrznego i wewnętrznego wygięte są lekko ku środkowi.

 Liści Phal. taenialis mają około 10 cm długości i 2 cm szerokości. Roślina często zrzuca je w czasie chłodnej zimy, ale zdarza się, że nawet w cieplejszej porze roku storczyk ten ma zaledwie jeden liść. Dlatego też, tak dużą rolę odgrywają zielone, gęste, liczne i długie korzenie Phal. taenialis, które przejmują w wielu miesiącach funkcje liści.

Warunki uprawy: Z uwagi na istotną rolę korzeni, jaką obserwuje się siedliskach naturalnych tych roślin, uprawa Phalaenopsis taenialis najlepiej udaje się, gdy roślina jest umieszczona na podkładce. Wszystkie uprawiane na podkładkach storczyki wymagają jednak większej wilgotności powietrza, lub częstego zraszania. W naszych nieco suchych zimową porą mieszkaniach, wilgotność może okazać się dla takich roślin niewystarczająca. Dlatego uprawę tych roślin w warunkach domowych uznaje się za nieco trudniejszą.

Istnieją doniesienia, o prowadzonych z sukcesem uprawach w doniczkach. Podłoże wykorzystane do takiej uprawy musi być jednak bardzo lekkie i bardzo przewiewne (skorupki cedrowe, kora, perlit).

Jako roślina chłodno/ciepłolubna  Phal. taenialis wymaga okresowego obniżenia temperatury, zwłaszcza nocą. W siedliskach naturalnych tych ćmówek temperatura zwykle nie przekracza 25 – 28° C a nocą (zimą) spada do zaledwie kilku stopni (4 – 10° C) powyżej zera. Taki właśnie schemat konieczny jest do zainicjowania kwitnienia. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że nawet w czasie tak niskich temperatur wilgotność utrzymuje się na stale wysokim poziomie. W warunkach domowych trzeba więc zapewnić roślinie przynajmniej 50% wilgotności otoczenia nawet wówczas, gdy w czasie nocy temperatura w jej otoczeniu spadnie do 10° C. Nie wolno także uprawiać rośliny w tak niskiej temperaturze przez całą dobę, i w ciągu dnia powinna ona podnieść się o co najmniej 10 stopni Celsjusza.

W przypadku wszystkich, chłodnolubnych storczyków problemem staje się utrzymanie odpowiedniej temperatury i odpowiedniej amplitudy dobowej. Jeśli nie zapewnimy storczykom chłodniejszej, zimowej pory roku, nie będą one kwitły. Jeśli amplituda dobowa będzie zbyt wysoka roślina może zrzucić wykształcone już pąki kwiatowe. Dlatego też chłodnolubne storczyki uważane są za najtrudniejsze w uprawie.

Informacje dodatkowe: Phalaenopsis taenialis, choć obecna w uprawi hobbystycznej od tak wielu lat, odgrywa zaledwie marginalną rolę w procesie hybrydyzacji. Choć urocza i bardzo ciekawa dla osób, które lubią wyzwania, roślina ta nie posiada jednak cech, które mogłyby okazać się interesujące dla jej potomstwa. Dlatego też pewnie, do dzisiejszego dnia odnotowano jedynie 3 próby krzyżowania jej z innymi Phalaenopsis.

Więcej zdjęć: Phalaenopsis taenialis