Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Polychilos venosa (Shim i Fowlie) Shim ex Fowlie, 1982.

Odmiany: brak

© Foto: epicphals.

Ćmówka ta zawdzięcza swoją nazwę łacińskiemu przymiotnikowi venosus, venosa, venosum, który po polsku znaczy żyłkowana. Phalaenopsis venosa to gatunek stosunkowo „młody” jeśli chodzi o zapis w historii odkryć botanicznych. Odkryta około roku 1980 w uprawie pojawiła się w połowie lat osiemdziesiątych pod nazwą Phalaenopsis psilantha. I właśnie jako Phal. psilantha roślina zdobywała pierwsze nagrody i wzbudzała powszechne zainteresowanie, nic więc dziwnego, że zmiana nazwy wywołała początkowo ogólne zamieszanie. Wielu hobbystów długo wierzyło, że są to dwa oddzielne gatunki.

Występowanie: Phal. venosa jest średniej wielkości epifitem, porastającym konary drzew lasu deszczowego występującego na wyspie Sulawesi (Indonezja). Naturalne siedliska Phal. venosa to miejsca o stałej, wysokiej wilgotności przez cały rok. Storczyki tego gatunku znaleźć można na wysokości od 500 do 700 metrów nad poziomem morza.

Opis: Dorosła i zdrowa Phalaenopsis venosa potrafi wytworzyć aż 6 do 7 pędów kwiatowych przy jednym kwitnieniu. Każdy z pędów produkuje od dwóch do siedmiu kwiatów. Woskowate kwiaty mają zwykle wielkość 4,5 – 5 cm i kształt gwiazdki. Phal. venosa występuje w dwóch formach barwnych: mahoniowej lub musztardowozielonej. Podstawa płatków oraz prętosłup są zawsze kremowobiałe. Czasem, jeśli odcień kwiatów jest jaśniejszy, na mahoniowym lub musztardowozielonym tle pojawia się paskowany wzór. Warżka Phal. venosa jest prawie jednolicie biała, z wyjątkiem środkowej części, na której widoczna jest odrobina żółtopomarańczowej barwy i kasztanowe żyłki. Kwiaty Phal. venosa wydzielają nieprzyjemny zapach (najzabawniejsze określenie z jakim się zetknęłam to zapach „zgniecionej stonogi”). Roślina kwitnie w różnych porach roku, choć zwykle odbywa się to wiosną, latem lub jesienią (rzadziej zimą). Dopóki pędy kwiatowe pozostają zielone nie należy ich obcinać.

Liście Phalaenopsis venosa mają kolor zielony i ciemnozielony oraz długość 20 – 25 cm i szerokość 10 cm. Zwykle roślina ma od 3 do 5 liści.[/box]

Warunki uprawy: Phalaenopsis venosa można uprawiać na podkładce, lub w lekkim, przewiewnym podłożu. Najlepiej sprawdza się podłoże ze sphagnum (nawet w przypadku dorosłej rośliny), które jednakże nie powinno być ułożone w doniczce zbyt ściśle.

W siedliskach naturalnych Phal. venosa temperatura rzadko spada poniżej 18° C nocą i zwykle nie przekracza 30° C w ciągu dnia, dlatego ćmówka ta to świetnie sprawdzający się gatunek w tak zwanej „uprawie parapetowej”(wschodnie lub południowe okno, umiarkowana ilość światła). Szczęśliwy posiadacz Phalaenopsis venosa (to jeden z trudniej osiągalnych gatunków) musi jednak zwrócić uwagę na wilgotność powietrza w otoczeniu storczyka: Nie powinna ona spadać poniżej 55 – 50%. Aby temu sprostać rośliny, zwłaszcza zimą, powinny być ustawiane na tacy wypełnionej keramzytem i wodą.

Phal. venosa powinny być podlewane wodą miekką o neutralnym pH 7 – 7,5 (deszczówka, woda demineralizowana lub woda z filtra odwróconej osmozy).

Informacje dodatkowe: Phalaenopsis venosa to gatunek chętnie i często wykorzystywany w procesie hybrydyzacji. Jeden z najpiękniejszych rezultatów tych wysiłków to Phalaenopsis Kuntrarti Rarashati, powstały w wyniku skrzyżowania jej z Phalaenopsis equestris. Krzyżowania dokonał A. Kolopaking a roślina została zarejestrowana w roku 1986. Zważywszy na niedługą historię Phal. venosa w uprawie sztucznej, można spodziewać się jeszcze wielu niezwykłych roślin powstałych przy jej współudziale.

Więcej zdjęć: Phalaenopsis venosa