Zaleca się, aby hybrydy Phalaenopsis dostępne w handlu były chronione przed około 70% promieni słonecznych. Gdyby jednak gatunki botaniczne Phalaenopsis umieścić w takich warunkach, poza P. tetraspis i P. fuscata, nie urosłyby one duże i zdrowe. Dla gatunków botanicznych potrzebne jest bowiem oświetlenie o sile takiego, jakie zaleca się dla roślin z rodzaju Cattleya. Wiele gatunków, np. P. cornu-cervi, P. violacea, P. gigantea podwaja swoje rozmiary rosnąc w silnie oświetlonych miejscach (w miejscach o silnym świetle ogromną rolę odgrywa także wentylacja). Dobre oświetlenie oznacza także wiele kwiatów na roślinie. Prawidłowe zbilansowanie ilości światła i CO2 może doprowadzić do kwitnienia u roślin, które nie kwitły nigdy w przeszłości.
Tabele 3 i 4 prezentują grubość i fakturę liści. Grubość liści rzadko związana jest występowaniem w różnych siedliskach tego samego gatunku, wyjątków jest tu tylko kilka. I tak na przykład, P. equestris var. rosea ma stosunkowo niewielką liczbę, cienkich liści, podczas gdy P. equestris var. leucaspis ma liście, które są duże i grube. Niemal ta sama sytuacja ma miejsce u P. cornu-cervi i P. amabilis.
Tabela nr 3. Grubość liści
|
Grubość |
Gatunek |
Uwagi |
|
grube |
amabilis (Taiwan), bellina, cornu-cervi, fuscata, gigantea, kunstleri,lamelligera, lueddemanniana (Mindanao), pantherina, philippinense, sanderiana, schilleriana, stuartiana, venosa, viridis, |
|
|
średnie |
amabilis (java), amboinensis, aphrodite, borneensis, celebensis, cochlearis, corningiana, doweryensis, equestris, fasciata, lindenii, maculata, mannii, mariae, micholitzii, parishii, pulchra, speciosa, sumatrana, tetraspis, violacea (sumatra, malaya), |
|
|
cienkie |
appendiculata, bastianii, chibae, fimbriata, deliciosa, floresensis, gibbosa, hainanensis, hieroglyphica, honghenensis, inscriptiosinensis, javanica, lobbii, lowii, modesta, pallens, stobartiana, violacea (mentawai), wilsonii, |
w stosunku do powierzchni gibbosa ma grube, a podrodzaj aphyllae średnie |
Liście Phalaenopsis można umieścić w jednej z dwóch grup: w jednolitym kolorze i z marmurkowym wzorem. W grupie roślin o jednolitym kolorze liści można wyróżnić liście zielone i brunatnozielone. Tabela 4 ukazuje gatunki zgodnie z takim właśnie podziałem. Zdjęcie 9 prezentuje marmurkowy wzór na liściach P. celebensis, P. lindenii, P. Philippinense, P. schilleriana i P. stuartiana w kierunku od lewej do prawej. Częstą cechą takich liści jest swobodne zwieszanie się.
Tabela nr 4. Wygląd liści
|
Wzór |
Gatunek |
Uwagi |
|
marmurkowe |
celebensis, lindenii, philippinense, schilleriana, stuartiana, |
stuartiana miewa jednolity kolor |
|
brunatnozielone |
amabilis, chibae, deliciosa, philippinense, sanderiana |
amabilis z Borneo. philippinensis i deliciosa są częściowo w tym kolorze |
Tabela nr 5. Liście wzniesione, zwieszające i pofałdowane
|
Morfologia |
Gatunki |
Uwagi |
|
zwieszające |
amboinensis, bellina, celebensis, cochlearis, corningiana, deliciosa, doweryensis, fimbriata, floresensis, fuscata, gigantea, inscriptiosinensis, kunstleri, lindenii, philippinense, sanderiana, schilleriana, speciosa, stuartiana, sumatrana, tetraspis, venosa, violacea, viridis, zebrina |
|
|
pofalowane |
deliciosa, fimbriata, inscriptiosinensis, violacea (mentawai), |
Różnice środowiskowe |
|
wzniesione |
amabilis, aphrodite, bastianii, borneensis, chibae, cornu-cervi, delicata, equestris, fasciata, hieroglyphica, javanica, lamelligera, lueddemanniana, maculata, mannii, mariae, micholitzii, modesta, pallens, pantherina, pulchra, |
Zdjęcie nr 9. Liście o marmurkowym wzorze 
Grubość liści niesie ze sobą bardzo ważną informację dotyczącą sposobu uprawiania. Gatunki o cienkich liściach zamieszkują ciepłe obszary o umiarkowanym oświetleniu i poziomie wilgotności stałej przez cały rok. W przeciwieństwie do nich, gatunki o grubych, zwieszających się liściach są bardziej tolerancyjne na okresy wysychania i żyją w miejscach jaśniej oświetlonych i suchszych. Tak więc, te pierwsze wymagają stałej wilgotności, podczas gdy te drugie żyją zgodnie z cyklem suchym i mokrym występującymi naprzemiennie. Poziom światła charakterystyczny do gatunków z rodzaju Cattleya, jest ważny dla roślin z oboma rodzajami liści.