Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Stauroglottis equestris Schauer, 1843., Phalaenopsis rosea Lindl. 1848., Phalaenopsis riteiwanensis Masam., 1934.

Odmiany: Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f. f. alba Christenson., 2001., Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f. f. aurea Christenson.,2001., Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f. f. cyanochila O.Gruss., 2001., Phalaenopsis equestris (Schauer) Rchb.f. var. rosea Valmayor & Tiu., 1984.

Foto: © Lanfu Wang. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Po raz pierwszy opisu rośliny, w roku 1843, dokonał Johann Conrad Schauer, profesor botaniki Uniwersytetu w Greifswald . Obserwacje i opis powstały w oparciu o Phalaenopsis equestris przywiezione z wyspy Luzon (Filipiny). W roku 1849 Heinrich Gustav Reichenbach przeniósł roślinę do rodzaju Phalaenopsis.

Występowanie: Phalaenopsis equestris jest niewielkim epifitem porastającym konary drzew prowincji Ilcos Norte, usytuowanej w północnej części filipińskiej wyspy Luzon, okolice Aparri, miasta położonego w prowincji Cagayan, prowincję Quezon,  znajdującą się na obszarze środkowo-wschodniej części Luzon, wyspę Mindanao.

Opis: Phal. equestris jak na niewielką roślinę przystało kwitnie niedużymi, 2,5 cm kwiatami. Kwiaty, w zależności od miejsca pochodzenia i odmiany mogą różnić się od siebie nieznacznie wielkością i barwą: od czysto białej, poprzez jasnoróżową do różowej. Duża warżka (wielkości listków okółka zewnętrznego), może występować w wielu, uzależnionych od odmiany kolorach (od biało-żółtego, przez różowy do pomarańczowego). Phalaenopsis equestris kwitnie od zimy do jesieni, choć szczyt kwitnienia zdaje się przypadać na okres późnego lata. Kwiaty otwierają się sukcesywnie, po kilka, przez cały okres kwitnienia. Roślina wytwarza długie, 30 – 40 cm pędy kwiatowe, które po przekwitnięciu należy zostawić – Phal. equestris często kwitnie na tych samych pędach kwiatowych.

Jędrne, gładkie i zielone liście Phal. equestris mają od 10 do 35cm długości i od 5 do 6 cm szerokości. Zdrowa, silna roślina ma ich zwykle 5 lub więcej.

Warunki uprawy: Phalaenopsis equestris jest epifitem ciepłolubnym a na obszarze, na którym można go znaleźć występuje dość równomierna temperatura: Pomiędzy styczniem, kiedy temperatura w ciągu dnia wynosi zwykle około 30° C, a kwietniem, majem czy czerwcem, zwykle najgorętszymi miesiącami, jest tylko 5 stopni różnicy. Amplituda pomiędzy temperaturą dzienną a nocną także jest dość wyrównana i wynosi zwykle około 8 – 10 stopni. Pomimo to, w środowisku naturalnym daje się zauważyć różnicę pomiędzy poszczególnymi porami, a manifestuje się ona głównie wilgotnością powietrza, która w porze suchszej wynosi około 70%, podczas gdy w porze wilgotnej sięga 80% i więcej. Drobno pocięta kora, specjalnie przygotowane podłoże dla storczyków epifitycznych, dodatek pociętego sphagnum zapewnią roślinie odpowiednie warunki do rozwoju.

Informacje dodatkowe: Phalaenopsis equestris często wydaje keiki, które wyrastają na pędach kwiatowych obok kwiatów. Storczyk ten jest chętnie wykorzystywany w procesie krzyżowania, zwykle bowiem obdarza swoje potomstwo rozgałęzionymi, wiechowatymi pędami kwiatowymi. Jak podaje to w swoje książce Steven A. Frowine (Moth Orchids. The Complete Guide to Phalaenopsis, 2008), w ciągu 150 lat z wykorzystaniem Phal. equestris narodziło się ponad 14 tys. różnorakich hybryd.

Więcej zdjęć: Phalaenopsis equestris