Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Polychilos mariae (Burbidge) Shim, 1982.

Odmiany: Phalaenopsis mariae var. alba Ames & Quisumb

Foto: © Lanfu Wang. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Frederick Burbridge, nadał roślinie imię honorujące jego żonę. Phalaenopsis mariae został znaleziony przez tego ogrodnika, pisarza i podróżnika w czasie wyprawy na Bornego, którą Burbridge podjął w roku 1877, zatrudniony przez firmę Messrs. James Veitch & Sons. W czasie wyprawy dotarł on między innymi na tereny prowincji Sulu, jednego z kilku miejsc gdzie spotkać można Phal. mariae. W drodze powrotnej Burdrige spotkał Petera C.M. Veitcha. Połączywszy swoje siły utworzyli oni ekspedycję, która dotarła aż do wilgotnych lasów równikowych pokrywających podnóże Gunung Kinabalu, najwyższego szczytu Malezji (4095 m n.p.m.). Podróż, choć niezwykle wyczerpująca, okazała się być bardzo owocna. F. Burbridge wrócił do Anglii przywożąc ze sobą mnóstwo eksponatów żywych i suszonych roślin, a także rysunków. Pomiędzy zdobyczami znalazły się także Phalaenopsis mariae i Plahaenopsis grandiflora.

Występowanie: Phal. mariae rośnie w lasach w wilgotnych lasach deszczowych wysp Luzon, Mindanao, Mindoro oraz archipelagu Sulu.

Opis: Phal. mariae jest epifitem i występuje w kilku różnych odmianach barwnych, które różnią się od siebie nieznacznie. Kilka krótkich pędów kwiatowych pojawia się zwykle wiosną lub latem. Otwierają się na nich niewielkie, czasem pachnące kwiaty (4 – 4,5 cm) w kształcie gwiazdki. Listki okółka wewnętrznego są nieznacznie węższe niż listki okółka zewnętrznego. Wszystkie płatki mają tło koloru białego, lub kremowego, czasem z niewielką domieszką barwy zielonkawej. Na tym tle widoczny jest wzór z nieregularnych pasków podłużnych plam koloru czekoladowego. Bernard Lagrell zauważa ciekawe różnice między kwiatami pochodzącymi z różnych miejsc: Phal. mariae pochodzące z archipelagu Sulu mają białe kwiaty, ze wzorem z brązowoczerwonych pasków, te z wyspy Mindanao są białe z dodatkiem barwy zielonkawej, żółte kwiaty z wyspy Luzon mają brązowoczerwone paski. Wyraźna, duża warżka, koloru różowo-pomarańczowego, obrzeżona biało, ma końcówkę pokrytą delikatnymi, dość długimi włoskami.

Wydłużone, mięsiste liście Phal. mariae osiągają 30 cm długości o około 7 cm szerokości. Uprawiana w warunkach domowych roślina może mieć  5 i więcej zakończonych okrągło, lub ostro (w zależności od miejsca pochodzenia i odmiany) takich liści.

Warunki uprawy: W środowisku naturalnym Phal. mariae rośnie w miejscach o temperaturze rzadko przekraczającej 30° C i spadającej poniżej 18° C, kluczową rolę w osiągnięciu sukcesu ma jednak wilgotność powietrza, która zawsze utrzymuje się powożej 85%. Zdrowe, dorosłe rośliny łatwiej przystosują się do warunków panujących w naszych mieszkaniach, małe sadzonki wymagają jednak zamgławiania, lub uprawy w orchidarium. Phal. mariae może być uprawiany w przewiewnej doniczce, choć najlepiej roślina czuje się przytwierdzona do podkładki. Podłoże powinno być dość luźne, przewiewne, dobrze jest dodać do niego pocięte sphagnum, które pozwoli na dłuższe zachowanie wilgoci. Podobnie do wielu gatunków botanicznych, Phalaenopsis mariae wymaga kilkutygodniowej, wyraźnej różnicy temperatur aby wytworzyć pędy kwiatowe.

Informacje dodatkowe: Phalaenopsis mariae rzadko wytwarza keiki, a z uwagi na kształt kwiatów rzadko bywa także wykorzystywany w procesie hybrydyzacji, choć także i on doczekał się ciekawego potomstwa (dwie najciekawsze hybrydy to: Phal. Mariae’s deligth i Phal. Merryman).

Więcej zdjęć: Phalaenopsis mariae