Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Doritis natmataungensis T. Yukawa, Nb. Tanaka & J. Murata., 2010.

Odmiany: brak

Foto: © Tomohisa Yukawa

Nazwa gatunkowa tej niezwykłej rośliny wywodzi się od nazwy miejsca w jakim została znaleziona. Odkrycia dokonano bowiem 26 kwietnia 2003 roku, w Birmie, na terenie Parku Narodowego Nat Ma Taung, na wysokości 1740 m nad poziomem morza. Siedem lat później (w marcu 2010 roku), T. Yukawa, Nb. Tanaka i J. Murata opisali roślinę jako Doritis namataungensis w Acta phytotaxonomica et geobotanica.

Występowanie: Zachodnia Birma.  Obszar, na którym znaleziono Phalaenopsis natmataungensis zwany bywa „Birmańskimi Wzgórzami” i rozciąga się na wysokości od 1500 do 2500 metrów n.p.m. Jedynym, wyższym punktem jest szczyt, który wznosi się na wysokość 3100 m. Szczyt ten, nazwany w czasach kolonialnych na cześć brytyjskiej królowej Górą Wiktorii, przez rdzennych mieszkańców tego rejonu nazywany jest Khaung Nu Thom, lub Górą Matki Ziemi. Pozostała część mieszkańców Birmy nazywa go jednak Nat Ma Taung.

Nowo odkryty gatunek z rodzaju Phalaenopsis został zebrany na wysokości około 1700 m n.p.m. a więc w miejscu gdzie górę porasta subtropikalny mglisty las mieszany, przewagą dębów oraz drzew, z których część gubi liście w okresie łagodnej zimy. Na obszarze tym wyróżnia się 3 główne pory roku: gorące lato, łagodną zimę oraz porę deszczową. Najcieplejszymi miesiącami w roku są kwiecień i maj, a temperatura sięga wówczas 32 – 33° C.

Opis: Phalaenopsis natmataungensis jest spokrewniony z Phalaenopsis stobartiana. Listki okółka zewnętrznego i wewnętrznego tych niewielkich kwiatów są koloru zielonego lub oliwkowego, na którego tle widoczny jest żyłkowano-plamiasty brązowy wzór. Warżka pociągnięta odrobiną koloru różowego. Przyglądając się zdjęciu można wysunąć ostrożny wniosek, że Phal. namataungensis kwitnie na tym samym pędzie kwiatowym więcej niż raz i że roślina jest zdolna wydać kwiaty na kilku pędach kwiatowych jednocześnie. Kwiaty Phal. natmataungensis wydzielają delikatny zapach.

Niewiele, biorąc pod uwagę skąpą liczbę publikacji, można powiedzieć o liściach tego gatunku. Jedyne, co nasuwa się po przyjrzeniu się zdjęciu to fakt, że Phal. natmataungensis, może gubić liście w okresie suchszym, lub chłodniejszym. Budowa długich korzeni wskazuje zaś, że roślina ta jest prawdopodobnie epifitem.

Warunki uprawy: Nieznane

Informacje dodatkowe: Nieznane. Opis ten będzie aktualizowany tak szybko, jak to będzie możliwe, w oparciu o publikacje, które zapewne pojawią się w niedalekiej przyszłości. Już teraz pragnę jednak podziękować serdecznie doktorowi Tomohisa Yukawa, jednemu z odkrywców gatunku, z Tsukuba Botanical Garden, za to że przekazał mi swoje zdjęcia, umożliwiając stronie phalaenopsis.pl  zaprezentowanie nowego gatunku.