Podrodzina: Epidendroideae

Plemię: Vandeae

Podplemię: Aeridinae

Synonimy: Phalaenopsis sumatrana var. sanguinea Rchb., 1881.,  Phalaenopsis cumingiana Rchb., 1881., Polychilos corningiana (Rchb.f.) Shim, 1982.

Odmiany: brak

© Foto: epicphals 

Swoją nazwę gatunkową ćmówka ta zawdzięcza prośbie Harrego J. Veitcha, z jaką zwrócił się on do Heinricha G. Reichenbacha. Veitch pragnął uhonorować amerykańskiego orchidofila, a jednocześnie jednego z najlepszych swoich klientów  – Erasmusa Corninga. Reichenbach przychylił się do prośby Veitcha i nadał roślinie nazwę Phalaenopsis corningiana (1879).

Występowanie: Phalaenopsis corningiana to niewielkie epifity porastające gałęzie ogromnych drzew, lub litofity zasiedlające wapienne klify w pobliżu wodospadów. To także, lub może przede wszystkim gatunek endemiczny, którego siedliska znaleźć można było na obszarze Kalimantanu. Dziś, z uwagi na ogromne wyniszczenie terenów niegdyś zasiedlonych prze tę roślinę, Phal. corningiana niemal nie występuje w środowisku naturalnym

Opis: Nieduże kwiaty, o średnicy około 5 cm pojawiają się zwykle w połowie lata (choć istnieją doniesienia o kwitnieniach późną wiosną). Mają one kształt gwiazdki i otwierają się sukcesywnie po 2 – 3, dzięki czemu sezon kwitnienia rozpoczęty latem trwa nierzadko do samej jesieni. Płatki okółka zewnętrznego oraz płatek grzbietowy, są nieco większe niż płatki okółka wewnętrznego. Na kremowobiałym, czasem kremowozielonakwym tle widoczny jest wzór składający się z brązowoczerwonych plam i koncentrycznych pasów. U podstawy płatków wzór zanika i na białokremowym tle pojawia się kolor różowofioletowy. Różowofioletowej barwy jest także niemal cała warżka (z odrobiną żółtopomarańczowego koloru widocznego na bocznych płatkach warżki).

Kwiaty Phalaenopsis corningiana wydzielają niezwykle intensywny i przyjemny korzenny zapach. Zaledwie jeden rozwinięty kwiat wypełnia zapachem całe pomieszczenie, w którym stoi roślina. Po zakończeniu kwitnienia pędów kwiatowych nie należy wycinać, ćmówka tak kwitnie na tych samych pędach przez kilka sezonów pod rząd.

W środowisku naturalnym liście Phal. corningiana osiągają długość 25 – 30 cm i szerokość 6 cm, a ich kolor jest ciemnozielony.

Warunki uprawy: Phalaenopsis corningiana przez wiele osób uznawane są za trudne w uprawie. Pojawiają się i takie opinie, które utrzymują że nawet w warunkach uprawy szklarniowej roślina nie jest w stanie przetrwać dłużej niż kilka sezonów a potem zaczyna zamierać. Być może opinie te dotyczą przede wszystkim roślin, które zostały pozyskane z siedlisk naturalnych. Na rynku istnieje dziś wiele odmian uzyskanych  poprzez selektywną uprawę i wydaje się, że przynajmniej cześć z nich jest odporniejsza na warunki, jakie można im zapewnić sztucznie.

Phalaenopsis corningiana nie mają zbyt wygórowanych wymagań jeśli chodzi o intensywność oświetlenia i zadawalają się umiarkowaną ilością światła. Rośliny te źle jednak rosną w podłożu składającym się z kory i znacznie lepiej radzą sobie w sphagnum. Można też pokusić się o samodzielne skomponowanie podłoża tak, aby zawierało ono skorupki cedrowe i dodatek wapnia, perlit (bardzo lekkie składniki).

Woda do podlewania Phal. corningiana powinna być lekko ciepła, miękka o neutralnym lub lekko kwaśnym odczynie (deszczówka lub woda demineralizowana). Roślinie należy też zapewnić stałą wysoką temperaturę i wilgotność. Bardzo istotną rolę w uprawi tego storczyka odgrywa ruch powietrza. Phal. corningiana są podatne na zagniwanie korzeni i nie mogą być trzymane w miejscach nieprzewiewanych.

Informacje dodatkowe: Z uwagi na powolny wzrost i trudności w uprawie Phal. corningiana nie jest wykorzystywana w procesie hybrydyzacji tak często, jak mógłby to sugerować wspaniały zapach tego storczyka i czerwona barwa kwiatów, jakie przekazuje swojemu potomstwu.

Więcej zdjęć: Phalaenopsis corningiana